برخوردم به آهنگهایی که وقتی صد سانت بودم گوش می دادم... عصر طلایی ِ نوار کاست... روزی که واکمن تجمل بود... دورانی که از برادر گرامی نوار کش می رفتم و انگلیسیم صفر هم نبود و شاید منفی صد بود چون یارو یه چیزی می خوند و من یه چیز دیگه می شنیدم... از جمله ی اون آهنگا هم این هپی نیشن ِ ایس آو بیس بود که از توی انباری خونه تا تو دستشویی مدرسه و سرویس ِ مینی بوسی و لبه ی بلوکِ سیمانی و اینجور صحنه هایِ تک-شاتِ نابی رو یادم می آره...
حالا توهین به سلیقه ی جناب برادر یا تلنتِ گروهِ ایس آو بیس نباشه ولی خدایی عجب چیزای ایکسی گوش می دادیم!... یکی هم نبود دستمون رو بگیره و پا به پا ببره... همین می شه که من در خفا هنوز بعضی ترک های بک استریت بویز و بوی زون رو بیشتر از هر چیزی تو دنیا دوست می دارم... حتی از کریس دی برگ هم بیشتر!
یه دعای اساسی برای جناب برادر کن ... من نمی دونم کدوم پدر آمرزیده ای رو نواری که یه ورش جواد یساری بود یه ورش حمیرا و گیتا نوشته بود با حال ... منم تازه هشت نه سالم بود چنان تاثیری روم گذاشت الان ویوالدی هم گوش می دم هوس می کنم بیفتم پشت هیجده چرخ بزنم به دل بیابون .