آخه آدم به پلو هم سُس می زنه؟!

یادداشت اول: الکی خوشم این روزا... کار و گرفتاری از سر و کولم بالا می ره، کامپیوترم خراب شده، ددلاین دارم، ولی خوشم... یه چیزی ام تو مایه های آب که از سر گذشت، حالشو ببر تا خفه نشدی!

یادداشت دوم: یه کلیسایی تو آمریکا می خواد مورخ یازده سپتامبر، قرآن آتیش بزنه!... خلاصه انگار که آب تو لونه ی مورچه ریخته باشی، همه ریختن به هم... انواع و اقسام مقامات عالیرتبه پیغام دادن که جون مامانتون بیخیال شین، این مسلمونا قاطی کنن یهو همه رو با هم می فرستن هوا و اینا!... 

دوست جان می گفت این کلیسائیون دارن از فرصت استفاده می کنن... تا پاکستان سیل اومد و سوئیساید بامبرها تا کمر رفتن تو آب و بمب هاشون نم کشید، شروع کردن به سنگ پروندن... حالا تو بگو، مایی که به این چیزا هم می خندیم، آیا تکلیفی بر دوشمون هست؟!

یادداشت سوم: همونطور که کسایی که می رن خارج نباید وردارن برایِ هموطنانِ مانده در وطنشون ایمیل بزنن و به به چه چه کنن و به قولی تصاویر ِ تصفیه شده ی همه چی-خوبه-من-چقدر-خوشحالم تحویلشون بدن، کسایی هم که ایران هستن باید رعایت بکنن و زیاد روی روزهای دور-هم-بودیم-چه-خوب-بود و کاش-بودی-جات-خالیه مانور ندن... هر دو طرف گناه دارن... این مورد دوم مخصوصن، مثل اینه که روح ِ فلان عزیز ِ فوت شده که داره تو صحرای برزخ له له می زنه رو احضار کنی و از قرمه سبزی ای که دیشب خوردی براش تعریف کنی!...

دلتنگی چیز لامصبیه لامصب...

یادداشت چهارم: دلم یه خدایِ کار درست می خواد...