هر دم از این باغ بری می رسد

یادداشت اول: از جمله «بر» های اخیر، اظهار نظر رئیس سابق سیا در مورد حمله ی نظامی به ایرانه... در اینکه رئیس سابق سیا آدم مهمیه شکی نیست... در اینکه یه چیزی می دونه که می گه هم شکی نیست... ولی نکته ی مهم اینه که ایشون رئیس سابق سیا هستند نه رئیس فعلی... نکته ی مهمتر اینه که انگار خبرگزاری های خودمون درست نشنیدن که ایشون چی گفتن... بمبارانِ سایتهای هسته ای با حمله ی نظامی ِ تن به تن و اشغال مملکت تومنی دوزار فرق داره... چیدمانِ اخیر دولت و مجلس آمریکا به ترتیبیه که احتمالِ حمله ی نظامی به ایران رو به حداقل می رسونه... اگر هنوز ریپابلیکن ها سر کار بودن شاید تا حالا خیلی اتفاقها افتاده بود ولی با تیم فعلی و بحران اقتصادی و مشکلاتِ اتحادیه اروپا و خیلی مسائل دیگه، این بنده ی حقیر هنوزم فکر می کنم احتمال حمله ی نظامی بسیار کمه

یادداشت دوم: با اینحال تا یه چیزی احتمالش صفر نباشه احتمالش صفر نیست... یعنی هنوز می شه که بشه... این ویدئوی جولیان اسنج رو می دیدم، مو به تنم سیخ شد... تصور اینکه همچین صحنه هایی بخواد تو ایران و جلوی چشم دوستای خودم اتفاق بیفته حالم رو سیاه می کنه... آخرین اخبار از ویکی لیک هم البته هیزم کش ِ معرکه است...

یادداشت سوم: خیلی چیزا می خواستم بنویسم ولی این اظهاراتِ اخیر پیرامون حمله ی نظامی و اینا همه ی فکرام رو با خاک یکسان کرد... یکی از دوستام سربازه... یکی دیگه از دوستام پاشو کرده تو یه کفش و انگار هر روز بیشتر از دیروز به این نتیجه می رسه که تو ایران بمونه... دوستشون دارم ولی در حال حاضر اگه دم دستم بودن یه دعوای مفصل می کردم باهاشون!