لوزرز

Corporation... هویتِ مستقلی که هیچی نیست و همه چی هست... اختراع ِ بزرگیه به نوبه ی خودش... انعکاس ِ تصویر «ارباب» در اقتصادِ مدرن... مثل اینه که کدخدا اومده یه مترسک گذاشته جای خودش... دیگه نمی شه گفت که یکی اومده بقیه رو اسیر کرده... نمی شه نسبت به یه هویتِ مجازی خشمگین بود... بندهای اسارت نامرئی شده... آدم نمی فهمه داره از کجا می خوره...

وضعیتِ کارگرها تو آمریکای شمالی، به نسبتِ پیشرفته بودنِ ممالکش، خیلی وخیمه... من این رو از چشم مهاجرپذیر بودنِ آمریکا و کانادا می دونم... مهاجر، با ذهنیتِ "فقط یه کاری کنم که زنده بمونم" و "لطفن مرا پناه دهید" و "باید سختی ها رو به جون خرید"، آمادگی ِ هر کاری رو داره... و فقط و فقط برایِ اینکه جا بیفته و بمونه و مجبور نشه برگرده، حاضره هر شرایطی رو به جون بخره... این خودش ایجادِ رقابت می کنه و خیالِ روسا راحت می شه که با هر شرایطی می تونن از آدما کار بکشن... از سوی دیگه روح ِ کهنه ی امپریالیسم (که انگار در ذاتِ آدمهای این ممالک حلول کرده) جایی برای غذاب وجدان نمی ذاره... اصل ِ اول می گه اگه می تونی، بیشتر بخور... و همین کافیه برای صاحب کار که در ِ جیبش رو تنگ کنه و تا مجبور نشه، قطره آبی از دستش نچکونه...

فکر می کنم وضع معیشتی ِ اروپا بهتر باشه... به دو دلیل: 1- روح سرمایه داری کمتر حاکمه 2- کمتر نیروی کار مهاجر داره و بیشتر متخصصینش بومی هستن و زبونشون درازتره

یکی از دوستام که هفت هشت ساله اینجا مشغول به کاره و تازه خیلی هم علاقمنده و دائم اطلاعاتش رو به روز می کنه و اینا، رسمن به خودش و همه ی کسایی که مثل خودشن (اینکلودینگ می!) می گه لوزر... و وقتی باهاش بحث می کنی می بینی راست می گه... حالا اینا رو دارم در حالی می نویسم که جمعه اس و هوا اخم کرده و منم یه باگ رو دستم مونده که اصن حوصله ی درست کردنش رو ندارم... وگرنه هنر مدیریت در Corporation انقدر سرت رو شلوغ می کنه که آدم کلن یادش می ره داره واسه چی زندگی می کنه...

آره... اینجوریاس

پی نوشت: در راستای این بحث، اگه اطلاعاتِ آماری خواستین اینجاها رو می تونین ببینین:

مقایسه ی پنجاه سال راندمان تولید در آمریکا و سایر کشورهای غول

راندمان نیروی کار(مطالعه ی آماری)

کیفیت زندگی (مال پنج سال پیشه)