عیدِ همه مون مبارک

داره عید می شه... امسال نامه ی اعمال نخواهم نوشت و این نخواهیدن نوشتن ِ نامه ی اعمال نه به خاطر فرار از مرور ِ آنچه که گذشت که از روی شل شدگی و کمی بی اهمیتی به امور دنیوی است کلن... که حالا فرض کن آمدیم و مرور هم کردیم، اگر قرار به درس آموزی باشد که همان لحظه ی حادثه حادث می شود و مرور حادثه تنها برای بازآفرینی و شناسایی ِ قاتل و مقتول است که آنهم در جرم شناسی به کار می آید و دلها تیره کند که بدین ترتیب اصلن توصیه نمی شود... اگر هم فرض بر انباشتِ خاطرات باشد که معذوریم از سر ازدحام در انبانمان... بی صبرانه منتظریم سال جدید بشود هر چند که نمی دانیم چه فرقی می کند پارسال یا امسال یا سال بعد... در کل روزها را می خواهیم افسار خویش بکشند و آرام برانند بلکه من به یک عالمه کار برسم بالاخره... 

در آستانه ی سال جدید طالع مان را مرور کردیم به حمدلله بختمان بلند بود مثل همیشه... فقط گویا قدمان کوتاهتر از میزان لازم است که دستمان به این بختمان نمی رسد و اینطور با وجود ناصیه ای درخشان اندر گِل استوار مانده ایم... به هر حال بعضی ها اینش را دارند و بعضی ها آنش را و بعضی ها هم مثل ما اصلن نمی فهمند دارند چی کار می کنند و یک روز اینوری ان و یک روز آنوری و یک روز هم هیچ وری...

آری بدینگونه است... و بدینوسیله از همه ی کسانی که همه ی آدمهای دنیا را دوست دارند و یه جوری انگار دلشان برای همه شور می زند اعلام انزجار می کنیم و از همین تریبون آزاد اعلام می داریم که برین یکی دیگه رو خر کنین...

در پایان لازم به پیش بینی است که اقتصاد سال آینده تا حدی با تکان های موضعی و تورم عمومی همراه خواهد بود، کلاهِ خویش را سفت چسبیده و چتر همراه داشته باشید... معلوم نیست باد این ابرها را از کجا می آورد...