از دیشب هنوز تحت تاثیر سخنرانی اوباما هستم... فوق العاده بود... انگار فیلمنامه... با فراز و فرود به جا و پایانی بسیار مناسب مثل لحظه ی پریدنِ اسکی باز از روی سکو... آدم تا ساعت ها می تونست خیالش رو تو آسمون نگه داره و حرفهاش رو مزه مزه کنه... خلاصه هر کی براش نوشته دستش درد نکنه!
دیشب وعده داد که ایجاد کار اولویت اصلی ِ امسال خواهد بود... سعی خواهند کرد دیگه شغل صادر نکنن به آسیا و آفریقا و البته دارن یه دست و پایی هم می زنن تو کارخونه ساختن و تولید رو از سر گرفتن... بیزینس های کوچک رو حمایت می کنن و با بیزینس های بزرگ قاطعانه تر برخورد می کنن... همچنین تاکید کرد که از ریفرم ِ سیستم بهداشت-درمانی کوتاه نمی آد و کلی همه ی کسایی رو که از ترس ِ شکست هیچ حرکتی نمی کنن خجالت داد... اوضاع کانادا زیاد تعریفی نداره این روزها... ولی امیدوارم نسیم ِ امیدواریِ آمریکایی یه خرده به سمتِ شمال بوزه
خبر تکمیلی: سلینجر در سن 91 سالگی بر اثر حوادث طبیعی جان به جان آفرین تسلیم کرد.
یاد ترکش بزرگی که سالها توی خونمون بود افتادم!
با خط خوش روش نوشته شده بود ؛هدیه استکبار جهانی به ما؛