یادداشت اول: می گن دانشگاهها باز می شه و بسته می شه... الله اعلم... دلم می خواست امروز ایران می بودم... اول مهر یه چیز دیگه اس... چه با شوق بری مدرسه/دانشگاه و چه با دلزدگی، اول مهر همیشه یه مقداری احساس ِ اضافه داره تو خودش... فرق می کنه با بقیه ی روزها... حتی با چهارده فروردین...
یادداشت دوم: یادت باشه که کار رو از راهِ درستش انجام بدی... نه از هر راهی که شد... با تُف چسبوندن، شاید سریعترین راه حل باشه ولی پایدار ترین راه حل نیست... یو ویل فایند یورسلف دویینگ ایت آل اُور اگین سوووون... به بیانِ دیگه، گرفتار شده ام تویِ تف مالی هایی که قبلن کرده ام و تف مالی هایی که قبلن کرده اند و من تماشا کردم و اعتراض نکردم... حالا گریبانِ خودم را هم نگیرد، یکی دیگر را گرفتار می کند بالاخره... مثل ِ وقتی که پدر مادرهایمان اعتراض نکردند و حالا ما آلاخون والاخون شده ایم به دنبالِ یک لقمه خوشبختی... دقت کنی می بینی اشتباهاتِ عالم وحدتِ وجود دارند و کثرتِ حضور... باشد که چشم بصیرتمان باز شود...
سلام .
یه بار بیا مفصل از مهاجرت خودت بگو و انگیزه ات و اینکه چرا و اینا و غیره ... !؟
نظرت چیه ؟
من اون بخش ملیت بی اعتبار رو قبول ندارم . نه اینکه فکر کنی از این وطن پرستای ایده آلیسته عاشق عدد ۲۵۰۰ باشم . همینطوری ... حتی از نوشتن این بی اعتبار هم یه جورایی ام میشه ...
سلام دوست قدیمی ... اگه خروج ممنوعم نکرده بودن اومده بودم ... ضمن اینکه اون عکس پروفایلت یکی از عکسای به شدت موردعلاقه منه در سالهای پیش ...
سلام:
!
اره دیگه...حق داری تعجب کنی اما زیاد هم نه...بلاخره ما ه دلمون تنگ می شه...سنگ می شه...منگ می شه...
گذشته از اینا چطوری؟
من که مدت هاست بیخودی هاج و واجم ..بیکاره بی مصرف...هرچی بگی.!
تا شاید وقتی دوباره
وداع
حمیدرضا، منظورم از بی اعتباریِ ملیتمون، بی اعتباری به لحاظِ عرفی نبود... که اتفاقن برعکس... به خصوص تو سه چهار ماهه ی اخیر خیلی همه چی فرق کرده... اما به لحاظِ قانونی و قانونِ بین المللی، وقتی برایِ تکون خوردن ویزا لازم داری و بدون روادید فقط به چهارده کشور (که ده تاش رو اولین باره اسمشون رو می شنوی) می تونی وارد شی ولی همکار ِ فرانسویت کافیه فقط یه تیکت بگیره و اینشورنس اش رو کنسل/کانورت کنه تا بتونه بره دنیا رو بگرده، اونوقت ملیتِ ایرانی اعتبار ِ حقوقی خودشو نشون می ده... از منظر ِ سادگی ِ مهاجرت و انتقال و سفر داشتم بحث می کردم
ولی راست می گی... باید یه بار بشینم همه ی این قصه ی مهاجرت رو بنویسم عوض اینهمه نق زدن... وقت و توانش رو ندارم فعلن