حول حالنا

در واپسین ساعاتِ سالِ اخیر، چشم به راهِ سالی دیگر، روزهایی دیگر، ساعات و لحظاتی دیگر، با اندکی سرماخوردگی، گرفتگی صدا و آبریزش بینی، خود را برایِ بار هزارم بر پهنه ی صفحه ی وبلاگمان درج می کنیم باشد که کرده باشیم! 

در این واپسین ساعاتِ سال اخیر بیخودی دارم فکر می کنم که عشق هم چیز باشکوهی است... قرار گرفتن ِ انسانی در پهنای زاویه ی دید آنطور که هر طرف سر بر گردانی باز ببینی اش و بی شک باباطاهر هم در همین احوالات بود که سرود: 

به صحـرا بنگرم صحـرا تو بینم                                   به دریــا بنگرم دریــا تو بینم

بهرجا بنگرم کوه و در و دشت                                   نشان از قامت رعنا تو بینم  

و این حس ِ گرم و حمایت کننده که تو هم برایِ آن دیگری همین باشی... به قولِ دوستی «دلیل ِ خوشبختی ِ کسی باشی»... و آرامش ای که این میان حکم لازم است... و گرچه که حرف، حرفِ نیاز نیست اما هیچیک بی آن دیگری کامل نمی شود...

آدم تا بچه است (بچه را از نظر عقلی می گویم اینبار) یا درگیر ِ وسواس ِ دوست داشته شدن است و پیمانه کردنِ آنچه که از دوست رسد و کم اش را پیراهن عثمان کردن و زیادش را قدر ندانستن، یا دست به گریبانِ تلاش ِ هر روزه اش است برای فدا شدن در راهِ کرشمه ی معشوق و دین و دل دادن و الغیاث سر دادن... می گویند هر دو از کمبودی رسند که علما ریشه اش را در کودکی می بینند... عجبا... 

اما بالغ که باشی و درگیر ِ ساختن ِ زندگی، دیگر نه مجال این داری و نه آن... عشقت می شود همان تنیده شدنِ رشته هایی از رابطه و خاطره که دیگر قیاس و کیل نمی شناسد... همه اش سایبانِ آرامش است... 

بلی... عشق چیز باشکوهی است...  

سوای اینها، سال جدید سالی پر از برکت خواهد بود... With a little luck سالی خواهد بود عظیم برایم... اما اگر آن a little luck هم نباشد باز دستها می سایم تا دری بگشایم که زندگی همین هموار کردنهاست

سال نوی همگی مملو از عشق و خوبی و پاکی باد و مبارک باد :)