حیف باشد دل دانا که مشوش باشد

 

بی خیالم... بی تفاوت به آنچه که می گذرد... حتی خوشحال... برخوردار از ایمانی گوسفندی... مطمئن به آنچه که قرار است بشود... و آنچه که قرار نیست بشود... و این از مظاهر اعتقاد به سرنوشت نیست... از جمله عوارض جانبی ِ روشن شدن تکلیف با خویشتن خویش است... دلیلی کافی برای بالا کشیدن پاروها... غلاف کردنِ ادعاها... حتی اگر برای لَختی...

  

نظرات 1 + ارسال نظر
نرگس جمعه 22 آذر‌ماه سال 1387 ساعت 09:49 ب.ظ

خوبه:)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد