تضادهای روزانه

یادداشت اول: پناه آوردن به شعور جمعی و وا دادن به انتخاب هایی که هزار سال است جواب داده اند، یکی از بزرگترین نشانه های بزرگ شدن است... آنوقتی که افسارت را می دهی دستِ تجربه ها و دانسته های نسل های پیشین، معنی اش اینست که دیگر حوصله ی آزمودن و تجربه کردن را از کف داده ای و بیشتر می خواهی برانی تا برسی ته خط

یادداشت دوم: دوستی هست که حالا یا از سر شکست عاطفی و یا از سر پختگی و آزمودگی، می گوید: «همیشه آدمهایی را انتخاب کن که چیزی به دارایی شان نیفزایی... همیشه آدمهای قوی را انتخاب کن و بگذار ضعیف ها بروند بمیرند... با قانون طبیعت در نیفت وگرنه ور می افتی»... و من متنفرم از اینکه انقدر راست می گوید

یادداشت سوم: یه عطر دارم از روزهای دور تهران... امروز محض تفریح زدمش، چشمتون روز بد نبینه... چه به سرم اومد... یه چیزایی یادم اومد و یه خاطراتی واسم زنده شد که نگو و نپرس...

کله ام شده مثل یه صندوقچه... پر از خاطره ها و تصویر هایی که ازشون فراری ام... همه شون رو چپوندم تو هم و گذاشتم تو این صندوقچه و درش رو بستم... یه موقع هایی که اشتباهی و به هر دلیلی، در این صندوقچه باز می شه، پدرم در می آد...