سفید با خط های سیاه

یکی از کلونی هایی که (به نظر من) شاید حتی بیشتر از ایرانی ها به خودشون گیر می دن و در مورد خودشون حرف می زنن و نظر می دن و رولهای نانوشته می بافن و در عین باور به برابری، هنوز مشکلاتِ نژادی شون رو حل نکردن، سیاهها هستن... بخوام دقیقتر بگم، African-American ها (شاید چون من با سایر نژادهای سیاه برخورد نداشتم تا حالا)...

خیلی جالبه وقتی می بینی یه دختر سیاه پوست انقدر تصویرش از خودش مثبته و حتی برای خرید رفتن هم سک.سی ترین لباس رو می پوشه و باحالترین تیپ ها رو می زنه... یا مدلهایی خلق می کنه واسه ی قیافه اش، که کمتر دختر سفید پوستی حاضره حتی بهشون فکر کنه... اما در عین حال، وقتی نگاه می کنی می بینی زیاد توی لاو-لایف شون موفق نیستن... من فکر می کنم شاید بیشتر به خاطر طبیعتِ نَچرال و در ادامه، مستقل شون باشه... چیزی در مورد اکثر زنهای سیاه پوست هست که هنوز بوی طبیعت می ده... یه چیز وحشی که آدم رو یاد آبشار و یوزپلنگ و زرافه می ندازه!!! پلاس اینکه به شدت ادعاشون می شه... دلشون می خواد سبک خودشون، شغل خودشون و استایل خودشون رو داشته باشن... و رک و راست: این چیزیه که مردها نمی پسندن...

اما از سوی دیگه، تعصب شون روی نژاد خودشون جالبه... اینکه با وجود اعلام برابری، همچنان حساس ان روی اینکه طرفشون سیاه باشه... و به اکراه فکر می کنن به اینکه با یه سفید قاطی بشن... تقریبن ترسناکه وقتی با یه مرد سیاه قدم می زنی و توی مسیر چند تا زن سیاه از کنارتون رد می شن... یا میز اونطرفی چند تا دختر تیره نشسته... Dirty Look is what I call it... نگاههایی که هزار تا خواهرشوهر و مادرشوهر و جاری و غیره هم نمی کنن... انگار کن که Potentialy، چیزی ازشون دزدیدی...

مردهای سیاه اما زیاد مومن نیستن... البته هنوز می تونی ترسشون رو ببینی موقع نزدیک شدن به یه رنگِ دیگه... ترس از یهو ریجکت شدن شاید، اونهم فقط به خاطر رنگشون... و نمی دونم دارم چرند می گم یا واقعن اینجوریه که شب، اصولن موقع بهتریه برای اینکه با یه مرد سیاه سر صحبت رو باز کنی!!! ولی باور جمعی اینه که مردهای سیاه جذاب ترن... و باید بگم که موافقم...

ولی دوست داشتم اگه می تونستم یه دوست دختر سیاه داشته باشم که مثلن از مدرسه باهاش بودم!... اگه انقدر رنگ ماست نبودم، حتی شک می کردم که اجداد دورم گریزی به آفریقا نزده باشن... این روزا بحثه که زنهای سیاه خیلی هاشون دوست دارن که «مادر مجرد» باشن... سیمپلی به این دلیل که دیگه ناامید شدن و مطمئنن که حتی به مرد درست حسابی هم تو این دنیا پیدا نمی شه!... من هنوز خیلی جوونم برای مادر بودن... ولی شاید بعد از سی سالگی، بهش فکر کردم!

در مقابل همه ی این حرفا، چقدر دخترهای شرق آسیا رو بورسن اینجا... و من می گم همه اش به خاطر تصویر شکننده و سنتی ایه که از زن ارائه می دن و با این غربِ تکنولوژی زده و سوپر مدرن، این تصویر سنتی مثل چاغاله بادوم اول عید، نوبرانه اس... خوشم نمی آد ازشون... و از پسرهایی هم که با دختر چشم بادومی می پرن خوشم نمی آد... کل مجموعه شون به درد خودشون می خوره...