هنوزم چشم تو برای من جام شرابه

وان: خوشحالم که جوونم... خوشحالم که هر غلطی بخوام می تونم با زندگیم بکنم حتی اگه هیچ غلطی هم نکنم... هر چند که جوون بودن همیشه همراه با نپختگیه و بلا نسبت، نفهمی... اما خب اینجا دیگه کسی بهم نمی گه ورود اطفال ممنوع... و هر چی باشه، دیگه داره می شه بیست و چهار سالم

خوشحالم که اینجام و دارم کار می کنم و انقدر راحت عادت کردم به زندگی و فکرای گنده ای دارم و هر چند که گاهی واقعن می ترسم و یهو خالی می شم از همه چی... اما خوشحالم... 

رابین عین غول بیابونی وای میسه بالا سرم که: تو کی می خوای "اهدافت" رو برای سال ۲۰۰۸ بنویسی؟... جدی می گفت... مجبورم کرد تمام کارهایی رو که به فکرم می رسه یادداشت کنم و زمان بندی کنم و سه تا فرم رو تکمیل کنم و زیرش رو امضا کنم و خودش هم به عنوان شاهد زیرش رو امضا کرد و رفت تو بایگانی... به همین مسخرگی!... اونوقت من تازه می پرسم: واز ایت سیریوس؟! و در کمال تعجب جواب می شنوم که: یس... کامپلیتلی سیریوس.

حالا من یک موجود "هدف" دار هستم که سه صفحه هدف داره و پاشو امضا کرده و تا آخر امسالِ میلادی باید بهش برسه وگرنه بد می بینه... و باورم نمی شه که عین خر دارم درس می خونم باز! انگار نه انگار که از مکتبخونه فرار کردم...

نتیجه گیری: ساقیا حتی به سودا اگر ترکِ دین کنی    بازم ز ره تمنای طور و سین کنی

                 از ترکِ اشهد و ان لا کس نشد کافر     باشد که ز دل این مکتبت برون کنی 

خبر مهم: این رباعی سروده ی خودمه!!! به تاریخ همین الان D-: