پشت سر زنی راه می رفتم که بوی عطر می داد

به نظرم اینکه بعضیا تختشون رو صبحا جمع نمی کنن و تا شب همون شکلی ولش می کنن نشونه ی دوراندیشیشونه... اینا آدمایی هستن که تجربه ی زندگی دارن و بالا پایین زندگی رو چشیدن و می دونن که شب دوباره تختشون رو به هم می ریزن و دوباره روز از نو روزی از نو... و این اصلن نشونه ی شلختگی نیست