When a man loves a woman

خیلیا فکر می کنن طبیعیه که وقتی یه نفر رو تایید نمی کنی یا تحسینش نمی کنی یا حتی ازش انتقاد می کنی، اون آدم ازت فاصله بگیره... و حتی تقصیر رو می ندازن گردن خود آدم... مخصوصن اخیرن متوجه شدم که در ارتباطات رمانتیک، باور عامه اینه که زن اگه می خواد مرد رو به دست بیاره و نگهش داره، باید تا می تونه تحسین و تمجیدش کنه و در مقابل اشتباهات مرد خفه خون بگیره و لاپوشانی کنه... اینی که می گم حرف مادر و مادربزرگم نیست، خیلی هم سن و سالهای الانم هم وقتی می خوان برام آنالیز کنن که چرا رابطه ام به فلان رفت، تقصیر رو از من می بینن و می گن زیادی رُک ام و "رسم و رسوم دلبری" رو نمی دونم!... و زنیتِ زن اینه که مرد رو بالا ببره و بهش نشون بده که تواناست و کارآمده و الخ...

خدا رو شکر انقدر سواد دارم که بدونم اینها نشونه ی نارسیسیسم هستش و اگر کسی رابطه رو به این دلیل به هم می زنه که تایید و تحسین لازم رو نمی گیره یا طرفش کلاسش رو نمی بره بالا، از نظر شخصیتی دچار اشکال جدیه... ایندفعه انقدر بحث بالا گرفت که مجبور شدم برم رفرنس بیارم...

http://psychcentral.com/lib/2010/narcissistic-personality-disorder-in-depth/

 شما هم بخونین، در امان بمونین

یادداشت کمی مربوط: دوست داشتن کار راحتیه... دوست داشتنی بودن و دوست داشته شدنه که هنره