هایکوی نیمه شب!

شب که به دیر می رسد

خودم را می بینم که نرم ترم

آسان تر، شاید حتی بی واسطه خندان تر

روزگار اشتباه کرد

که از من یک آدم ِکارمندِ خاکستری ساخت

یکی که به ساعت ِ مرغ می خوابد و به ساعت خروس بیدار

به رنگین کمان اخم می کند

و با باران دعوا

آه که اگر گذارم بیشتر به دوی صبح می افتاد!