بابام می گه با نگاه کردن به قانون و اصطلاحاتِ حقوقی ِ هر کشوری، می شه یه حدودی از ماجراها و اتفاقاتِ غالب توی اون کشور رو حدس زد... مثلن اگه می ری قانونِ یه کشور آفریقایی رو می خونی و می بینی نوشته «خوردنِ بچه ی همسایه ممنوع است» می فهمی تو اون کشور پیش می آد که مردم بچه ی همسایه شون رو بخورن!
از همین دست است عبارتِ "آزادیِ پس از بیان" که فکر کنم اختراع ِ زبان ِ حقوقی/مدنی ِ خودمان است... انگشتِ اشاره ام به سمتِ این روزها و این سالها نیست... قبل و قبل و قبلش هم همین بوده... همیشه همین بوده... آزادی، انگار همیشه دام بوده برایِ به بند کشیدن
ولی اگه انصاف بدید بعضی از نشریاتی که بسته میشن حتی با قانون مطبوعات فرانسه هم مجرمند.
نمونه اش حیات نو!در حالی که موضوعات فعالیتش سیاسی نبود در بعد انتخابات هر تیتر ۱ که من ازش دیدم ساسی بود. آخرم به همین عنوان بسته شد.