متاسفانه از کوزه همان برون تراود که در اوست

داشتم تو میل باکس ام می گشتم دنبالِ یه فایلی مربوط به پروژه ای که خیلی قدیمها انجام داده بودم، به یه سری ایمیل های قدیمی برخوردم و انقدر غرق در خاطرات شدم که اصن موضوع اصلی یادم رفت... 

درسته که تو این دورانِ واویلا، حرفِ متفرقه زدن نشونه ی بی رگی ِ آدمه... ولی این یکی حسابش فرق می کنه... همینجوری که ایمیل های قدیمی رو می خوندم باورم نمی شد (و هنوز هم نمی شه) که چه حجمی از خاطرات رو دارم با خودم حمل می کنم... تازه قدیمترها یه عادتِ زشتی داشتم که هر از چند گاهی می زدم همه چی رو پاک می کردم... وگرنه که عمق قضیه خیلی بیشتر از اینهاس... 

و این خاطرات هر لحظه همراهِ آدمه دیگه... و به قول اون یارو، رو هولوگرامت با زاویه ی خودش نور می اندازه... اونوقت می گن چرا اخلاقت فلان...