آه که اینطور!

یادداشت اول: یادتونه گفتم که می خوام کامپیوتر رو ببندم بذارم کنار در طول تعطیلات؟ خب اونروز جمعه بود... گزارش هفتگی رو که نوشتیم و اعترافاتمون رو که مرقوم فرمودیم و طلب بخشش و مغفرت هم که کردیم و سبکتر و شادتر از کودکِ یک سال و نیمه هم که آمدیم خانه، ساعت دوازده و نیم شب داشتیم مسواک می زدیم که تلفن ِ محترم زنگ زد و کوهی از باگ روی سرمان خالی شد و نشان به آن نشانی که تا دم صبح به آفیس وصل شده بودیم و داشتیم باگ ماستمالی می کردیم... ای خدا این تکنولوژی را لعنت کند و ایضن این استعدادِ ما را در نیت کردن... به حق پنج تن صلوات

یادداشت دوم: سرخوشی ِ اندکِ این روزها همراه با کمی بیهودگی و جز سر کار رفتن و برگشتن کار دیگری نکردن، خبر از آمدن ِ بهار می دهد... در صددم راهی زنم که آهی بر ساز آن توان زد... البته که تا اینجای زندگی همـه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر، ولی باید که آلایم تن ِ خود را به این پی ها، اگر خواهم که بگریزم ازین افسوس و واویلا...

یادداشت سوم: هیچ نمی دونستم برای پیام نور رفتن هم باید کنکور داد... به سرم افتاده بود اپلای (!) کنم برای رشته ی زبان و ادبیاتِ پارسی ِ غیر حضوری که نه سیخ ِ زندگی بسوزد نه کبابش و غیر حضوری ترین جایی رو که می شناسم همانا پیام نور بود و درس خواندن در پیام نور خودش در بدو امر تجربه ای بس مضحک و باب ِ طبع اینجانب می نمود ولی چه کنم که افتاد مشکلها... از تو چه پنهان که حذر از عشق ندانم، من دیگه کنکور دادن نتوانم نتوانم... خلاصه که رفت در ظلمتِ غم آن شب و شبهای دگر هم... کنمش گه ز هوس نیم نگه هم... نروم لیک به سویش اونقدر هم ;)

یادداشت چهارم: زیاده عرضی نیست جز گمشدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند ولی تو باور نکن... دلم یک عدد ماوس قلمی می خواهد و پدرم را می خواهد و برادرم را نیز و هوا کیپ است و خانه ی دوست دووووور! باید بیلیط رزرو کنم زودتر... کفشهایم کو؟!